تاثیر همسانی رنگ لباس مدارس بر قانون پذیری دانش آموز
رنگ لباس به عنوان عاملی در تکامل شخصیت کودک است. هم سانی رنگ لباس دانش آموزان یک کلاس قانون پذیری، تبعیت پذیری، اجتماعی شدن، را در کودکان پرورش می دهد. با وجود اینکه بچه ها در طبقات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مختلفی هستند سادگی و برابری را درک می کنند. در واقع وقتی بچه ها خود را برابر با هم می یابند ارتباط گیری اجتماعی شان تسهیل می شود. هر چند که لباس های یک رنگ و یک شکل از دیدگاه روان شناسی فوایدی دارد ولی از دید هیچ بیننده ای دور نیست که این قضیه در طولانی مدت کسالت آور هم می تواند باشد، برای یکسال حداقل ۱۰ بچه یک رنگ لباس بپوشند به نظر می آید کمی خسته کننده باشد.
طبعاً وقتی بچه ای طبق رنگ دلخواه خود لباس می پوشد آزادی عمل بیشتری دارد، اما نمی توان گفت، تنها با یک رنگ کردن لباس، شادابی از بچه ها دریغ می شود، چرا که علاوه بر رنگ لباس، مسایلی چون رنگ در و دیوار مدرسه، رنگ لوازم التحریر، رنگ لباس معلم و…. همه و همه می توانند در نشاط و شادابی بچه موثر باشند.
چه رنگی مناسب است؟
از دیدگاه روان شناسان متعدد این یکسانی رنگ می تواند برای دانش آموزان هم مفید و هم مضر باشد. ضمن اینکه اعمال سلیقه مسئولان برخی مدارس، فرهنگ ها، سنت ها و باورهای خاص در انتخاب رنگ لباس دانش آموزان بدون توجه به روان شناسی رنگ، مشکلاتی پنهان را در این زمینه به وجود می آورد.
از دیدگاه متخصصان تنوع رنگ، با نشاط و شادابی رابطه مستقیم دارد و موجب می شود هیجانات کودکان، نوجوانان و جوانان به طور منطقی بروز کند. دکتر لیلا حیدری نسب روان شناس و استادیار دانشگاه الزهرا، از رنگ به عنوان یک ابزار ارتباطی یاد می کند. از دیدگاه او ارتباط با دیگران از دو طریق مستقیم و غیر مستقیم صورت می گیرد.
در نوع غیر مستقیم رنگ می تواند نقش مهمی داشته باشد؛ او می گوید «رنگ معنی و مفهوم زیادی دارد که با رگه های شخصیتی افراد در آمیخته است». او رنگ ها را به دو دسته گرم و سرد تقسیم بندی می کند و می گوید «رنگ های گرم مانند، شکلاتی، گلبهی، زرد، قهوه‌ای، نارنجی هر قدر پررنگ تر شوند عواطف و هیجانات شدیدتری را نشان می دهند و رنگ های سرد مانند: سفید، سبز و آبی، طبیعت، احساس، شادابی و رهاشدگی را القا می کنند و رنگ های سفید و خاکستری در عین حال که در گروه رنگ های سرد طبقه بندی می شوند می توانند رنگ خنثی هم باشند.»
از آنجا که مدرسه محل فعالیت است باید گستره رنگ‌های سبز، آبی و سرمه ای برای روپوش مدرسه انتخاب شود تا احساس شادابی را به همراه داشته باشد. رنگ نارنجی و صورتی فعالیت را به ذهن منعکس نمی کنند بنابراین برای لباس مدرسه در نظر گرفته نمی شوند. اما آبی کم رنگ، سبز چمنی، سبز لجنی، لاجوردی و سرمه ای پیشنهاد می شوند و رنگ های طوسی و خاکستری به دلیل خنثی بودن و عدم ایجاد احساس خاص توصیه نمی شوند. آن طور که این استادیار دانشگاه می گوید استفاده از برخی رنگ ها مانند صورتی در دبستان مناسب نیست و باید رنگ هایی انتخاب شود که در شکل گیری حس مسئولیت پذیری و هویت کودک موثر باشد.
لباس فرم؛ انتخاب دانش آموزان یا مدیران؟
ایده های ویژه برای انتخاب پوشش مدارس دانش آموزان، تمامی ندارد. هر یک از والدین بر اساس نوع و سلیقه خود، ایده جالبی را مطرح می کند. مادر یک دانش‌آموز که اتفاقاً در حوزه مشاوره و روانشناسی نیز فعالیت می کند، معتقد است که نباید از لباس هایی استفاده شود که دانش آموزان را چاق تر نشان می دهد. او می گوید: «می توان دو یا سه نوع پوشش برای دانش آموزان انتخاب کرد تا والدین و خود دانش آموزان هر رنگ و مدلی را که بیشتر می پسندند انتخاب کنند؛ به این شکل، هم دانش آموزان احساس راحتی بیشتری در لباس دارند، هم والدین از انتخاب خود راضی‌تر هستند و هم مدیران توانسته اند قانون را اجرا کنند؛ در آخر از بین نظرات بدست آمده میانگین گرفته و نوع پوشش را انتخاب نمود.» این مادر اعتقاد دارد که در شرایط فعلی، مدیر مدرسه اقدام به انتخاب رنگ و نوع پوشش مدارس می کند و البته شاید سلیقه او با سلیقه غالب بر جامعه، هماهنگ نباشد؛ پس دانش آموزان هم هیچ رغبتی به پوشیدن این لباس پیدا نمی کنند و از سوی دیگر، والدین، رضایت کافی برای خرید لباس مدرسه را ندارند. او تاکید دارد که مدیران به دانش آموزان و خانواده های آنها حق انتخاب بدهند و سلیقه شخصی خود را با اجبار القا نکنند.
